De Kwart van Geel

Jawel, de kop is eraf. Het seizoen is op gang geschoten met de klassieker: de kwart van Geel. Vooraleer verslag uit te brengen van deze wedstrijd, even vermelden dat er wel wat wijzigingen zijn gemaakt in de seizoensplanning.

Caro en ik verwachten ons eerste kindje, en onze spruit is uitgerekend voor den 10de juli. Bijgevolg werd het hoofddoel van 2009, mijn eerste Iron man, verschoven van Klagenfurt (midden juli) naar Nice (eind juni), en later helemaal afgevoerd. Het nieuwe doel wordt de drie kwart van Stein, eind Juni. Die eerste volledige zal wel een andere keer passeren. De seizoensplanning ziet er dan voorlopig ook zo uit: kwart Geel (juist geweest), halve van Leuven, drie vierde van Stein, bevalling Caro, en daarna..... daarna zien we wel. Afh. van wanneer de kleine komt, zie ik de halve van Eupen en Gérardmer nog wel zitten.

De wedstrijd zelf dan; Het is altijd een beetje aftasten, hoe zo'n eerste match gaat verlopen. De trainer zijn richtlijnen waren duidelijk, vollenbak zwemmen, laten meedrijven in het fietsen en dan progressief lopen.

Ik zat net in het water, lag op de tweede rij en het startschot werd al gegeven. Weinig volk om me heen en dus ook weinig getrek en geduw. Reeds snel had ik een goed tempo en na wat zoeken vond ik een goed paar voeten om te volgen. Een paar snelle voeten want in net geen 2O min over 1500m stond ik alweer op het droge. Dat had ik niet verwacht.

Na de eerste swim-dizzynes en een stroeve wissel, de fiets op. Mij eerst, zoals opgedragen, me wat laten meedrijven. Dat ging mij daar toch iets te traag. Na een clubgenoot te hebben voorzien van extra balast (mijn drinkbus), zette ik mij op het kopje van het groepje en ben dan alleen doorgereden op zoek naar een voorligger. In de laatste ronde kwam er nog zo'n enkeling voorbij en bij hem kon ik 'aanpikken' tot aan de wisselzone.

Wederom een trage wissel. Mijn metgezel was al lang de wisselzone uit, toen ik het op een lopen zette. Ik had snel een goed ritme, en werd niet zo catostrofaal ingehaald als andere jaren. Ik kreeg het zelfs voor mekaar om enkele voorliggers bij te halen. Doordat de veteranen voor ons waren gestart was er bovendien ook altijd een mikpunt aanwezig. Na speaker Embrechts te hebben aangepord om mijn naamsbekendheid wat te vergroten, zaten we al bijna in de laatste van drie loopronden. Halverwege deze ronde kwamen er nog twee sneller kerels voorbijschuiven. Aaanpikken was de boodschap. Eigenlijk ging dit nog vrij makkelijk, waardoor ik besef dat ik dat mss vanaf vroeger in de loopwedstrijd moet proberen. In zo'n loopproef loop ik waarschijnlijk nog teveel op reserve. Mezelf tot de grens van het doodgaan pushen is niet zo eenvoudig en dat zal nog wat leertijd vergen. Sterven in de slipstream is mentaal iets eenvoudiger. Net onder de 40 min over een kleine 10km is op zich niet slecht, maar ik weet dat ik eigenlijk fysisch beter en vooral sneller kan. Nu het koppeke nog.

2u, 1 minuutje en 20 secondjes, dat was de eindtijd, goed voor een 46ste plek overall in een mooi deelnemersveld. Wetende dat de voorbereiding eerder in het teken stond van langere afstanden en dat eigenlijk al de drie onderdelen redelijk goed tot goed waren, geven deze me wel het nodige vertrouwen voor de komende wedstrijden.

Greetz

Jan