3athlon.be Circuit

Plaats 24, dat is mijn uiteindelijke positie in het 3athlon.be niet-stayer circuit. Een regelmatigheidcriterium, waar men aan minstens drie niet-stayer wedstrijden moest deelnemen en waarbij de slechtste prestatie vervalt. Dat laatste had ik pas na de wedstrijd in Viersel begrepen, en zo ging mijn tot dan top 20 positie verloren. In de niet stayer wedstrijden heb ik redelijk constant gepresteerd (cfr. Geel, Sint-Laureins, Brugge, Aarschot, Viersel). Ik kon me steeds positioneren bij de eerste 20-25% van het deelnemersveld. De wedstrijd in Brugge bracht mij het minste punten op en verviel. Met 1191 punten, 696 minder dan de winnaar Michael Dewilde, werd ik 3de hetric’er en dus 24ste totaal. De sanden-sports natura prijs ligt al op mij te wachten....

Nummer 8 van het seizoen... Viersel

Een dikke twee weken heb ik kunnen genieten van de corsicaanse geneugten. De zon, de lichtblauwe hemel, de azuurblauwe zee met z’n krachtige golven, de bergen met diep daarin verscholen de diepblauwe meren, de charme van de kleine stadjes en haventjes…. Veel meer heeft een mens niet nodig.

Goed uitgerust en een klein beetje minder bleek (de mediterrane zon heeft amper invloed gehad op mijn neger-gehalte) stond ik zondag aan de start in de kwarttriatlon van Viersel. Het menu van de dag…. 1500m zwemmen in het Netekanaal, 3 ronden fietsen goed voor 40km en een 10km lopen verdeeld over twee rondjes.

Terwijl Frank nog heftig bezig was zijn armpits weelderig met J&J baby-olie in te smeren, stonden de mannen van Hetric wat gegroepeerd te wachten om het water in te gaan. Ondanks de 20.5 graden voelde het water fris aan, ik geloof dat mijn mediterrane ingesteldheid daar nog wel voor iets tussenzat. Na kort watertrappelen konden we van start. Zonder veel slag of stoot bevond ik mij redelijk vooraan met aan mijn rechterzijde de zwarte met wit gestreepte badmuts van PdG. Tijdens de eerste honderden meters zag ik hem tweemaal wegvallen voor zijn lekkend brilletje beter te positioneren, en na deze tweede terugval had ik het gevoel nog als enige achter een eerste grote groep aan te zitten. Het plonsen ging vrij vlot en na een goei 22min werd ik door een vriendelijke organisatorische arm uit het water getrokken. Er kon begonnen worden aan de fietsproef.

In de wisselzone, zag ik teamgenoot Dave nog de laatste hand leggen aan zijn T1, het gevoel dat ik een goede zwemproef had afgelegd verblijde mijn aangezicht. Bij het verlaten van de wisselzone zag ik een grote groep enkele honderden meters voor mij rijden, aanpikken was de boodschap, maar probleempjes bij het inklikken van de schoentjes en het feit dat ik gewoonweg niet beter kon, belette mij om van de luxe van een fietsgroep te profiteren. Anderhalve ronde reed ik geïsoleerd rond. Tussenin was Frank mij voorbijgeflitst en kon ik genieten van de vele toejuichingen langs de kant. Ik verzeilde in een groepje van drie dat lichtjes aangroeide en bij het einde van het fietsonderdeel uit een 10tal man bestond. Ondertussen, had ik al commentaar gekregen van de toen tweede dame in koers over het te traag inhalen mijnentwege. Effe het reglement erbij halen…. “een renner heeft 30 sec om een andere renner in te halen, van zodra het voorwiel van de snellere rijder het voorwiel van de tragere rijder passeert, dient de tragere renner zich te laten uitzakken tot op de reglementaire afstand van 7 meter”. Wees gerust jonge dame, mijn voorwiel was al lang voor het jouwe, ik zette u hierdoor puur uit goodwill uit de wind, de volgende keer zal ik enkel wat turbulentie veroorzaken.

Een talkpoederwolk stoof op bij het aansjorren van mijn loopschoenen. Al in de eerste kilometer werd ik bijgehaald door snelwandelaar Busch. Maar buiten wat enkelingen kon ik voor de rest mijn positie vrij goed handhaven. Bij het ingaan van de tweede ronde vernam ik van mijn trouwste supporter dat PdG als een sneltrein aan het lopen was en reeds op een 100m was genaderd. Mentaal helpt zo’n nieuws wel en aangezien de benen nog wel wat wilden meewerken kon ik voorkomen dat de man uit Ekeren mijn positie kon afsnoepen. Het versnellen leidde er zelfs toe dat ik Dave met de witte pet in het vizier kreeg. Een beter mikpunt kan je je niet indenken. Langzamerhand werd zijn voorsprong kleiner en schoof ik enkele posities op. Rond kilometerpaal 8.5 had ik hem bij de lurven en leek Kristien Vleugels ook nog een haalbare kaart. Ik kon mijn snelheid aanhouden tot op het einde en kon zo als 38ste eindigen in het klassement.

Over het klassement gesproken, twee Hetricers dingden nadrukkelijk mee voor de overwinning. Met een tweede plaats voor de Fit-for-Life-man uit Lille en een derde plaats voor Tielense Paul, konden we twee mooie over-all podiumplaatsen versieren. Met dan nog eens de eerste twee plaatsen bij de dames en bovendien na een knallende loopprestatie, een eerste veteranenplaats voor gouden-gids/sponsor/ironman/man van Anne-Marie/Rudi, kan voorzitter Erik enkel tevreden zijn met de goede collectieve prestatie en geraakt Rudi stilaan onder stoom voor Hawaï.

De cijferkes:
Swim: 22min 25sec
Bike (+2wissels): 1u 02min 22sec
Run: 38min 13sec
Totaal: 2u 03min 00sec

BK Long Distance Eupen

Zes uur 's morgens, zondag 05 augustus. De wekker gaat en het licht floept aan ten huize Noukens-Lannie. We zijn vier uur verwijderd van de start van de tweede halve triatlon van mijn palmares. Het belgisch kampioenschap lange afstand, de halve van Eupen.

Tegen kwart na acht staan we aan de Wesertalsperre, iets voorbij het centrum van Eupen. Een groot stuwmeer toont zich tenmidden van een groen bebost glooiend landschap. Terwijl het startuur dichter en dichterbij komt, schrijven we ons in, begroeten we de teamgenoten, verwelkomen we de verrassende supporters en richten we de twee wisselzones in.

Om tien uur is het dan zover, terwijl "the conquest of paradise door de boxen galmt wordt er afgeteld voor de start. Tien, negen, acht, zeven, zes.... en de eersten waren weg. De 400 man sterke meute was vertrokken voor een parcours van 2500m in het stuwmeer. Eenvoudig zwemmen was het niet echt. Er waren maar enkele boeien in het water aangebracht, en echt goed zichtbaar waren deze niet. Het duwen en trekken viel ondanks de grote groep zeer goed mee, buiten de start was er nauwlijks contact. Ik vond vrij goed mijn ritme en 39 min na de start en enkele ijzerrijke borrels sterker kon ik de steile helling beklimmen richting wisselzone.

4 ronden van 20km rondom het stuwmeer, met daarin per ronde twee langere beklimmingen, veel vals plat en slecht asfalt en aan het einde van de ronde nog een kort zwaar verzet klimmetje om de toeschouwers te plezieren. Ronde 1 bestonde er vooral in om het nodige achter de kiezen te steken en de goede fietsbenen te laten warmlopen. Enkele renners heb ik dan ook moeten laten passeren. Mijn tactiek bleek echter de juiste wanneer ik hen in ronde 3 terug bijhaalde en ter plaatste liet. Ik kon zelfs de kloof met iron Rudi dichten tot een 20 sec, maar moest logischerwijze mijn meerdere erkennen in den Busch. Hij reed zo soepel de bergen op, iets om jaloers op te zijn. Met een gemiddelde van 33 en na heel wat plaatsten winst kon ik mijn fiets aan de haak hangen.

Voor het lopen had ik van Dave de tip gekregen om talkpoeder in de loopschoenen te doen, deze absorberen het vocht waardoor er minder kans is tot het ontwikkeling komen van bleinen. Terwijl de witte stofwolk zich verspreidde bij het aantrekken van de loopsloefjes, kreeg ik van Caro te horen dat Nick na het fietsen op de eerste plaats lag. Met dit goede nieuws trok ik het bos in voor mijn 21km bergop bergaf. De eerste drie kilometer per ronde (er moesten er drie worden afgelegd) waren goed voorzien van schaduw. Ik kreeg van een toeschouwer te horen dat ik 50ste lag. De vooropgestelde top 100 lag dus zeker binnen handbereik. De vraag was natuurlijk of ik net zoals in Aarschot zo slecht zou reageren op het warme weer. Tijdens het fietsen had ik al wat oprispingen gehad, en bijgevolg als voorzorg mijn trouwe compagnon, mij motilliummeke ingenomen. Het product van mijn werkgever bleek zijn effect niet te missen want mijn maag hield zich voor de rest van de wedstrijd koest. Het lichtjes bergop voelde niet lekker aan, zo'n die 2 à 3 percent bergop deden de onderkuiten beestig afzien. Spijtig genoeg volgde na het schaduwrijke bosgedeelte nog zo'n 2 km lichtjes bergop in de volle zon, gevolgd door een 2km bergaf waar dan weer de knieën het zwaar te verduren kregen. De eerste ronde was afzien, maar desondanks werden er enkele atleten bijgehaald. Vanaf ronde twee weet je niet meer of die atleet die je inhaalt enige invloed heeft op je positie, maar het werkt zowiezo wel motiverend. Ondertussen verwachtte ik mij elk moment aan het passeren van de eerste in koers, toen ik de begelijdende fietser zag passren hoopt ik dat ik Nick zag voorbijflitsen, maar niets minder het geval. Nick heb ik niet weten passeren, wel de momenteel huidig belgisch kampioen Loïc Helin, die mij in het passeren nog even aanporde. Nick werd uiteindelijk vijfde en 4de belg. In ronde drie kreeg ik het gezel van een iets sneller lopende loper van een nederlands trio. Ik kon bij hem aanpikken en zo een laatste snellere ronde afleggen.


4u 39 minuten en 36 seconden na het startschot, kwam den deze vermoeid en zeer blij dat hij er was over de eindstreep. De nederlander had ik me nog achter me weten houden en zo kon ik beslag leggen op een 64ste plaats van de individu's, 79ste als je de trio's meetelt. Door het zware parcours werd de vooropgestelde grens op 4u 55 gelegd, en met 4u 40 ben ik in m'n opzet geslaagd. Mijn tweede halve van het seizoen werd met succes afgewerkt. Nu volgen drie weken vakantie in de mediterane zon, en dan nog drie kwartjes om het seizoen af te sluiten. Misschien dat er nog aan het einde van het jaar een marathon volgt, en sowiezoe gaan we ons voor het volgende seizoen nog meer toeleggen op de langer afstand.

Swim: 39min 42sec
Bike (+2wissels): 2u 23min 37sec
Run: 1u 36min 17sec
Total: 4u 39min 36sec