De 3/4de van Stein, na het schrappen van Klagenfurt en later Nice, toch wel het doel van 2009. Het was frisjes en de wolken voorspelden niet veel goeds. Op tijd ter plaatse, rustig wisselzone inrichten en met de fiets naar de haven, de zwemstart. Fiets laten keuren, voor de zoveelste keer naar het toilet, wetsuit aantrekken en plaatsnemen in de startbox. Ondertussen al blauwe handen en een korte maar hevige stortbui hielp niet echt om het warm te krijgen. We zullen ons warm moeten zwemmen.
Volgens het strikte wedstrijdschema, konden we om 8u29 het water in om ons dan naar de startlijn te begeven. Het water voelde met zijn 20 graden warm aan en ik begaf me op aanraden van de coach naar de rechterkant van de startlijn. 8u30, het startschot. De meute begon te spartellen en ik spartelde rustig mee. De coach had gelijk. Aan de rechterkant starten leverde mij niet teveel geduw en getrek op. Enkel rond de boeien van de zwemlus was het logischerwijze wel weer dat gewriemel. Na ronde 1 (1500m), mochten we even het water uit om te laten registreren dat we echt wel die ronde hadden afgelegd. Ronde twee ging wat trager, maar met een behoorlijke tijd van bijna 47 minuten kwam ik als 37ste uit het water.
De eerste Jansfans waren ondertussen gearriveerd en stonden me op te wachten aan de wisselzone. In de wissel snelde ik Paul voorbij, maar ik wist dat ik hem snel zou terug zien. En jawel, bij de eerste deftige strook bergop hoorde ik zijn typisch gefluit in de achtergrond.
Het fietsen bestond uit vier ronden, met per twee stevige klimmen en een bergop op kinderkopjes (110km). Tussenin lekkere stukken vals plat maar ook drie snelle afdalingen. Ondertussen was het weer en harder aan het regenen, zodat het water over de weg stoomde en diepe plassen ontstonden. Dat in combinatie met profielloze bandjes maakte het vooral bergaf goed oppassen en slipte het achterwiel bergop soms weg. Paul en ik ontwikkelde terwijl een goed tempo en door het selectieve parcours haalden we samen de ene na de andere in en bleven we steeds met z’n tweetjes over. Enkel Frank zoefde ons voorbij.
Halverwege ronde twee sloeg het noodlot toe. Paul zijn achterwiel zwiepte weg bij het remmen voor een scherpe bocht. Achterwiel paraplu, met andere woorden game over. Ik zette mijn fietsproef alleen verder en kon de rondetijden vrij constant houden. Aan het einde van de rit begon mijn onderrug wat op te spelen, maar ik slaagde er toch in om met een gemiddelde net onder 35 als 14de de wisselzone binnen te rijden. Een onverwacht resultaat.
Ondertussen werd de horde Jansfans groter en ook de zon kwam er door. Bij de eerste loopmeters bergop vloekte ik nog: “Dit is echt wel de laatste keer, zot dat ge zijt. No way dat ik volgend jaar Lanzarote of nen volledigen doe!” Desondanks had ik nog wel een goed ritme te pakken. Door mijn positie redelijk vanvoor in de wedstrijd was het wel even wennen om zowel voor als achter mij geen atleet te zien. Deed ik eigenlijk wel mee in een wedstrijd?
Vanaf ronde twee werd ik op de hoogte gebracht dat ik volgens mediawatcher en thuisblijver Caro 16de lag. Dit tesamen met meer richtpunten was er motivatie genoeg om ervoor te blijven gaan. Spijtig genoeg was einde ronde drie de immodium van ’s morgens uitgewerkt, en heb ik buurtbewoners nog net op tijd kunnen overtuigen om hun toilet te mogen gebruiken. Hierdoor was ik enkele minuten kwijt, maar was vooral mijn ritme gebroken. Uiteindelijk verloor ik in de loopproef 5 plaatsen, wat ten opzichte van vorige wedstrijden een hele vooruitgang was. Als 21ste rolde ik over de meet, zonder darm-incident had er misschien een top 20 plek ingezeten.
De eindtijd was 6u 23, ver onder het vooropgestelde doel van onder de 7u te eindigen. Het zwemmen was goed, het fietsen het sterkste onderdeel en het lopen was met zen 12.8 per uur gemiddeld over 30 km onverwacht snel op zo’n zwaar geaccidenteerd parcours.
En nu, nu even recupereren, de stijfheid laten wegtrekken en uitkijken naar het grootste event van het jaar, de geboorte van mijn zoon….. of dochter.
Volgens het strikte wedstrijdschema, konden we om 8u29 het water in om ons dan naar de startlijn te begeven. Het water voelde met zijn 20 graden warm aan en ik begaf me op aanraden van de coach naar de rechterkant van de startlijn. 8u30, het startschot. De meute begon te spartellen en ik spartelde rustig mee. De coach had gelijk. Aan de rechterkant starten leverde mij niet teveel geduw en getrek op. Enkel rond de boeien van de zwemlus was het logischerwijze wel weer dat gewriemel. Na ronde 1 (1500m), mochten we even het water uit om te laten registreren dat we echt wel die ronde hadden afgelegd. Ronde twee ging wat trager, maar met een behoorlijke tijd van bijna 47 minuten kwam ik als 37ste uit het water.
De eerste Jansfans waren ondertussen gearriveerd en stonden me op te wachten aan de wisselzone. In de wissel snelde ik Paul voorbij, maar ik wist dat ik hem snel zou terug zien. En jawel, bij de eerste deftige strook bergop hoorde ik zijn typisch gefluit in de achtergrond.
Het fietsen bestond uit vier ronden, met per twee stevige klimmen en een bergop op kinderkopjes (110km). Tussenin lekkere stukken vals plat maar ook drie snelle afdalingen. Ondertussen was het weer en harder aan het regenen, zodat het water over de weg stoomde en diepe plassen ontstonden. Dat in combinatie met profielloze bandjes maakte het vooral bergaf goed oppassen en slipte het achterwiel bergop soms weg. Paul en ik ontwikkelde terwijl een goed tempo en door het selectieve parcours haalden we samen de ene na de andere in en bleven we steeds met z’n tweetjes over. Enkel Frank zoefde ons voorbij.
Halverwege ronde twee sloeg het noodlot toe. Paul zijn achterwiel zwiepte weg bij het remmen voor een scherpe bocht. Achterwiel paraplu, met andere woorden game over. Ik zette mijn fietsproef alleen verder en kon de rondetijden vrij constant houden. Aan het einde van de rit begon mijn onderrug wat op te spelen, maar ik slaagde er toch in om met een gemiddelde net onder 35 als 14de de wisselzone binnen te rijden. Een onverwacht resultaat.
Ondertussen werd de horde Jansfans groter en ook de zon kwam er door. Bij de eerste loopmeters bergop vloekte ik nog: “Dit is echt wel de laatste keer, zot dat ge zijt. No way dat ik volgend jaar Lanzarote of nen volledigen doe!” Desondanks had ik nog wel een goed ritme te pakken. Door mijn positie redelijk vanvoor in de wedstrijd was het wel even wennen om zowel voor als achter mij geen atleet te zien. Deed ik eigenlijk wel mee in een wedstrijd?
Vanaf ronde twee werd ik op de hoogte gebracht dat ik volgens mediawatcher en thuisblijver Caro 16de lag. Dit tesamen met meer richtpunten was er motivatie genoeg om ervoor te blijven gaan. Spijtig genoeg was einde ronde drie de immodium van ’s morgens uitgewerkt, en heb ik buurtbewoners nog net op tijd kunnen overtuigen om hun toilet te mogen gebruiken. Hierdoor was ik enkele minuten kwijt, maar was vooral mijn ritme gebroken. Uiteindelijk verloor ik in de loopproef 5 plaatsen, wat ten opzichte van vorige wedstrijden een hele vooruitgang was. Als 21ste rolde ik over de meet, zonder darm-incident had er misschien een top 20 plek ingezeten.
De eindtijd was 6u 23, ver onder het vooropgestelde doel van onder de 7u te eindigen. Het zwemmen was goed, het fietsen het sterkste onderdeel en het lopen was met zen 12.8 per uur gemiddeld over 30 km onverwacht snel op zo’n zwaar geaccidenteerd parcours.
En nu, nu even recupereren, de stijfheid laten wegtrekken en uitkijken naar het grootste event van het jaar, de geboorte van mijn zoon….. of dochter.
5 opmerkingen:
Is dit ook een voting?
a. Zoon, b. dochter of c. beiden?
Ik ga voor a. zoon !
Goe gedaan zondag!!!
Knappe prestatie! Jammer van da 'schijt'weer, de beelden van Gerardmer liggen nog fris in het geheugen. Wa is da toch met da weer op die 3/4 triathlons?
't was een déja vu gevoel die eerste uren in Steiin.. Precies Gerardmer vorig jaar... Maar gelukkig klaarde de hemel open, de fanclub groter, de uithouding steviger....een dikke proficiat voor onze Jan !
Roos
Moet deze blog niet eens dringend upgedate worden?
Caro
groot gelijk caro!
'k zal 'k ik efkens babysitten
Een reactie posten