Winterduathlon-doop

De coach had een trainingsdsag gepland met daarin een winterduathlon georganiseerd door zijn studenten in Geraardsbergen.

Vorige zaterdag zakte ik dan ook af naar het provinciaal domein de Gavers voor mijn doop in deze sport. Ik was al vroeg daar en waagde met mijn loopschoentjes op de klikpedaaltjes op het fietsparcours. Een niet zo wijze keuze en bij een steile afdaling schoot ik van mijn pedaal en kwam mijn gevoelige scheenbeen onzacht in aanraking met mijn pedaal. Een pijnlijke affaire.

Wat later parcoursverkenning in groep met enkele nog onbekende atleten van de coach, al bleven die niet zo lang onbekend. Het fietsparcours van 21km had als hoogtepunten een vettig begin (wat fietsen eigenlijk niet mogelijk maakte), een zware ploegstrook, wat dolomietpaden vol in de wind en heel wat technische draai en keer stroken tussen de bomen. De discussie over de bandenspanning kwam dan ook naar boven. Het 3.8km loopparcours was vlak op de dolomietenpadjes rond de grote waterpartij.

Start om 10.30. In de loopronden bleef ik iets of wat in het spoor van Jan Syryn en kreeg ik het gezelschap van de coach. Samen kwamen we aan in de wisselzone. Ik startte de fietstocht in het spoor van Jan Syryn. Als ervaren mountainbiker was het mijn eerste doel om in zijn spoor te blijven. Spijtig genoeg had hij de durf om op een smal strookje een tragere voorligger bij te halen. Ik bleef er achter hangen. In een poging om toch nog het gat te dichten sneed ik iets te kort langs de bomen en bleef ik met mijn stuur hangen achter zo'n natuurelement. Smak tegen de grond.

Effe bekomen en weer verder op pad. Ik kon mijn positie redelijk behouden en nog enkele voorliggers bijhalen. In het begin van de tweede ronde, op dat vettige stukje, kon ik nog eens kennismaken met de Geraardsbergse leemgrond. Naar het einde toe voelde ik wel dat mountaibiken toch een andere sport is. Het bijsturen met het achterwerk en het technische korte draaien, mijn lichaam is dat toch niet zo gewoon.

Volgens de omstaanders liep ik als negende de wisselzone in, en in de afsluitende loopronde kon ik niemand meer bijhalen, maar werd ik ook niet meer bijgehaald (allee, alleen een lid van een duo haalde mij nog bij, maja die man moest enkel maar wat lopen). Het tempo lag ook wel iets lager als de openingsronden. Als negende dus over de meet, al heb ik nog geen officiële uitslag.

Na het uitlopen, het fiets afspuiten, het prijzenpakket afhalen en het middageten, was er nog een plonsje voorzien onder het toeziend oog van de coach. Een mooie leuke trainingsdag.