The classic: Kapelle-op-den-bos

Zoveel jaren terug lag ik als broekventje op een zonnige zondagmiddag in de zachte zetel van de opvoedingstraat geïnteresseerd naar canvas te kijken. Niet wetende dat ik ooit zelf zoiets zou ondernemen, keek ik vol spanning naar de kwartriatlon van Kapelle-op-den-bos. Buiten Luc van Lierde kende ik niemand van het deelnemersveld, dus was logischerwijze Luc mijn favoriet. Ik zag Luc strijden voor de overwinning, alles geven tijdens het lopen, maar zag hem tevens naast de zege grijpen. Ondertussen zijn we zo'n 10 jaar verder, is dit broekventje al wat groter geworden, en staat hij nu zelf aan de start in Kapelle-op-den-bos.

De voorbereidende week was woelig geweest. Druk op het werk, op trainingsvlak motivationeel een dipje (Caro heeft zelfs de eer gehad om mij uit de zetel te sjotten om een loopje te laten maken) en ook lichamelijk zat het niet 100% in orde. Ik had dan ook niet het meest zelfverzekerde gevoel toen ik afzakte naar de gemeente op de grens van Antwerpen en Vlaams-Brabant.

Met de groene badmuts en een nieuw zwembrilleke, werd na enkele minuten watertrappelen in het donkere water het startschot gegeven. 1500m zeekanaal met rugwind werden afgehaspeld. De brede vaargeul zorgde ervoor dat ik niet teveel last ondervond van de tegenstand en na een goeie 22min verliet ik langs de steile trap het water. Een honderd loopmeters brachten mij met een hartslag van 172 naar de wisselzone. Iets later zaten we op de fiets voor 4 ronden van 10km.

Voor de eerste keer dit jaar deed ik mee aan een stayer wedstrijd. Ik begon dus met aardig door te trekken en al snel vormde zich een groepje van 4 renners waar zoals steeds de samenwerking in het sop draaide. Ondertussen groeide de groep al aardig aan en de nodige scheldwoorden vielen. Op het einde van ronde 2 viel er wat verbrokkeling plaats. Met een demarrage reed ik naar twee losgewrongen atleten. Bij hen aangekomen, trok ik direct door om zo met een klein werkwillend groepje door te kunnen. Helaas haakte het duo snel af en stond ik er dus alleen voor. Twee kilometer heb ik eenzaam voor het 'peloton' uitgereden tot er een enkeling zich naar mijn wiel toewerkte. Samen met hem losten we vlot af en konden we onze voorsprong stilaan uitdiepen. Het was knokken met een hartslag boven de 170. Het was koers! Koers, tot het einde van de derde ronde, koers tot de overwegbewakende agent ons beiden tot stilstand bracht om een ambulance te laten passeren. Weg voorsprong, weg de motivatie om volle gas te geven. De rest van de fietsproef werd dan maar in de buik van de groep afgewerkt.

Op het looponderdeel heb ik nog een mooie groeimarge, wegens blessuregevoeligheid is het steeds lastig om daar deftig op te kunnen trainen. Een tijd onder de 40min was steeds een serieuze uitdaging, maar deze keer wou ik er nog eens volledig voor gaan. Ik haalde af en toe wat mensen in en vanaf de tweede ronde werden er dat er meer en meer. Vanaf de tweede ronde liepen er ook atleten bij die al een ronde achterlagen en bij ronde drie was dat evenzeer zo. Het was dus moeilijk in te schatten wat mijn positie was. Bij de kruising op de looppiste ontmoette ik steeds clubgenoot Paul. Aangezien dat dat bij elke ronde zo was, kon ik al vermoeden dat ik een deftige tijd aan het neerzetten was. Paul is normaliter een goede loper en als mijn voorsprong op hem niet kleiner werd....
Een 40ste looptijd van 37:29 was het resultaat. Een zeer goeie tijd ware het niet dat de omloop geen volledige 10 km omvatte. Hoeveel het juist was, weet ik niet, dus het maakt de loopprestatie moeilijk in te schatten.

En nu.... nu, op naar Eupen, op naar de tweede halve van het seizoen.

De cijferkes: hier
Swim (+wissel): 23min 08sec
Bike (+wissel): 1u 06min 10sec
Run: 37min 29sec
Total: 2u 06min 47sec (40ste op 184 deelnemers)