Je hebt ze in verschillende soorten. De ene staat heel dicht bij je en tracht op elke afspraak aanwezig te zijn, de andere is een nobele onbekende die enkel je naam toeschreeuwt omdat deze gewoonweg op je nummer pronkt. Sommigen zijn steeds aanwezig, anderen af en toe, en nog anderen supporteren vanuit hun luie zetel. Ook van hen voel je dat ze meeleven. Sommige fans zijn tien keer meer gespannen dan jezelf, terwijl anderen het niet kunnen verstaan dat je voor een wedstrijd iets of wat last hebt van een vlottere stoelgang. Ouders hebben nogal de neiging om snel bezorgd te zijn bij een iets doffere aanblik, behoedzaam voor een serieuze inzinking. Echte sportfanaten genieten dan weer van de prestatiehonger en het doorzettingsvermogen. Clubgenoten staan soms langs de kant zich af te vragen waarom ze zelf niet meededen, en Hetric-sympathisanten roepen op alles wat een VAC-bouw pakske aan heeft.
Je hebt ook van die uitzonderingen, supporters die op een hele speciale manier je inspanningen positief trachten te beïnvloeden. Via een andere dimensie proberen ze dan hun eigen krachten over te brengen. Dit zou bovendien het beste werken in de nabijheid van water, en aangezien er bij triatlon moet gezwommen worden….. . Water bezit immers de eigenschap van kracht en tevens deze van rust. Twee eigenschappen die tijdens een wedstrijd goed van pas kunnen komen. Water kan bovendien ook lopen, dus ook dat is handig meegenomen.. Ook hun aanpak wordt geapprecieerd.
De prijs van trouwste supporter, is zonder twijfel weggelegd voor Caro, en ook al is aan de kant staan vermoeiender dan daadwerkelijk meedoen, ze is bijna altijd paraat om mij bij te staan en mij naar de meet te stuwen.
Voor al die andere aanwezige supporters ga ik mij niet aan het risico wagen om iemand te vergeten. Dus in het algemeen….. Dankje aan al die mensen, om tijdens één van mijn vorige wedstrijden af te zakken naar die ene uithoek van het land waar ze een triatlon organiseerden en waar ik zonodig aan mee wilde doen. Nen dikke merci.
En dan, last but not least, ook nog een klein stiltemomentje voor al de Hetric clubgenoten die het trainen aangenamer maakten en zullen maken en bovendien in volle actie nog een stimulerend voor me overhadden.
1 opmerking:
de vader is in crisis.
zo goed bedoeld en toch afgemaakt voor de hele internetwereld.
zal de eerste maanden moeten thuisblijven en kan het woord triatlon niet meer horen en zeker niet meer zien. de psychiater zegt dat enkel de wraak van de afwezigheid de patiënt zal kunnen helpen...
er is een breuk in de familie en moeder zal het ook niet kunnen verhelpen.
Een reactie posten