Love run and bike

Vooralleer door te stomen naar de wedstrijd van vorig weekend, nog even terugblikken op de wedstrijd op 13 februari. De 'Love Run en Bike' naar aanleiding van Valentijn stond op het menu op het strand van Duinbergen/Knokke. Daar ik met mijn ouders, broer en respectievelijke vrouwen toch op weekend waren aan zee, leek het me wel een leuk idee om samen met mijn broer aan de wedstrijd deel te nemen.

Het was een echte recreatieve wedstrijd, met zelfs een extra proef tijdensde wedstrijd. Bovendien waren de regels niet zo strikt, maar werden we wel verplicht om beiden een helm te dragen. Naar aanleiding van de 60ste verjaardag van ons vader hadden we ook een gepaste t-shirt aangetrokken.

Om 10u, groepsstart in de smeltsneeuw. Jesse startend al lopend, niet geheel wetend welke richting hij uitmoest en ik met de fiets. Het natte zand reed zwaar, zwaarder dan ik had gedacht. We wisselden goed af en zoals bij steeds lagen de posities nog voor halverwege al redelijk vast. Wijzelf lagen in strijd met een andere male-male duo dat een geheel andere techniek toepaste. Terwijl wij mooi samenbleven, kozen zij ervoor om als fietser ver voortuit te rijden, aldaar de fiets te laten liggen en het op een lopen te zetten. De loper zou dan wel in de achtergrond de fiets oppikken en naar en dan weer voorbij de ex-fietser fietsen.

Op het verste punt was er een extra proef. 50m met mijn rechterbeen en broers linkerbeen aan elkaar verbonden rondhuppelen. Ging ons goed af, tis niet voor niets dat we broers zijn. Terugweg was windmee en we konden onze naaste concurrenten een stapje voorblijven. Het begon wel harder te sneeuwen, maar we gingen er enkel harder van lopen. Twee kilometer voor het einde lagen we nog voor, maar een slechte keuze, wat ons te lang in het mul zand liet lopen, gaf onze bonus weg. We liepen de laatste 2km naar de finish waar ouders en vrouwtjes ons stonden op te wachten nog goed door, maar we konden ze niet meer bijhalen.

We vervolledigden de 14km (jaja valentijn is de 14de) in een kleine 59min, goed voor een negende plaats overall en vijfde bij de male-male duo's. Met alle respect voor de toch niet zo vaak sportende broer. Het zit hem gewoon in de genen, al dat trainen is mss toch niet zo nodig.